به گزارش خبرگزاری فارس از شهرکرد، همیشه نمی‌توان به تصورات اعتماد کرد. تصور من به عنوان کسی که از بیرون به ورزش بوکس نگاه می‌کند این بود؛ دو مرد قوی‌هیکل، بسیار عصبانی، با دستکش‌های ترسناک که منتظر هستند وارد رینگ شوند و با رد و بدل کردن ضربات خشن حریف خود را از پا دربیاورند.
تا اینکه با یکی از قهرمانان بوکس چهارمحال و بختیاری یعنی ناصر عباسی به گفت‌وگو نشستم، صبوری و آرامش از رفتار و حتی صحبت کردن وی مشخص بود، اینجا بود که فهمیدم آنچه درباره ورزشکاران بوکس تصور می‌کردم اشتباه بود.
وقتی آقای عباسی از صبوری ورزشکاران بوکس و وجود روحیه مرام و معرفت در این رشته ورزشی سخن به میان آورد و همان‌گونه که این قهرمان بوکس نیز تأیید کرد به این یقین رسیدم بروز خشونت یا درگیری‌های خیابانی تنها راهی برای خودنمایی است، اما اگر جوان یا نوجوانی وارد ورزش و در ادامه ورزش قهرمانی شود دیگر نیازی به اثبات خود یا خودنمایی ندارد و بوکس این شرایط را برای فرد فراهم می‌کند.
فارس: خودتان را معرفی کنید و در مورد سابقه حرفه‌ای خود توضیحاتی بفرمایید؟
ناصر عباسی هستم. ۳۲ سال سن دارم. از سال ۸۰ بوکس را زیر نظر علی صادق‌پور شروع کردم. موفق به کسب دو مقام قهرمانی کشور و دو مدال نقره کشوری شدم، در دوره انتخابی تیم ملی مقام اول را کسب کردم، در مسابقات بین‌المللی شکست حصر آبادان موفق به دریافت دو مدال طلا شدم، در مسابقات چندجانبه رفسنجان دو مدال طلا و دو کاپ تکنیک کسب کردم و در چندین مسابقه دوستانه و تورنمنت‌های دیگر عضو تیم ملی بودم؛ همچنین در مسابقات انتخابی تیم ملی در مسابقات قزاقستان و مسابقات بین‌المللی بوکس جام احمد کومرت ترکیه نیز شرکت داشتم.
علی‌رغم تصور عامه، بوکس رشته پرخطری نیست
فارس: معمولاً مردم بوکس را یک ورزش خشن و پرحاشیه می‌دانند، آیا به نظر شما که یک ورزشکار بوکس هستید هم این‌گونه است؟
وقتی از بیرون به این ورزش نگاه کنیم، بله این‌گونه است، اما وقتی وارد این ورزش می‌شوی شرایط فرق می‌کند؛ ورزشکاران رشته بوکس سعی می‌کنند بیشتر از خودش مراقبت کنند، یک بازیکن فوتبال به خیال اینکه مصدومیت در این ورزش کم است کمتر از خود مراقبت می‌کند، اما در ورزش بوکس وقتی ورزشکار وارد رینگ می‌شود بیشتر هدفش مشت نخوردن است تا مشت زدن، یعنی در ابتدا سعی می‌کند به حریف امتیاز ندهد تا بعد از آن امتیاز بگیرد، در بسیاری از مسابقات بوکس با وجود رد و بدل شدن ضربات زیاد در آخر امتیازات کمی حاصل می‌شود و تنها چند ضربه آن امتیازآور است.
طبق تحقیقاتی که صورت گرفته، بوکس به لحاظ امنیت و آسیب ورزشکاران در رده ۱۷ یا ۱۸ قرار دارد، در صورتی که ورزش‌هایی مثل فوتبال یا بسکتبال آسیب‌های بیشتری نسبت به بوکس دارند، موارد زیادی دیده شده که یک فوتبالیست به دلیل آسیب‌هایی همچون پارگی تاندوم پا برای همیشه ورزش را کنار گذاشته، اما در بوکس این‌گونه نبوده است، به نظر من در حق بوکس اجحاف صورت گرفته است.
فارس: آیا روحیه مرام و معرفت در ورزش بوکس نیز وجود دارد و ورزشکاران این رشته آن را در خود تقویت می‌کنند؟
اتفاقاً در بوکس این روحیه مرام و معرفت بیشتر از دیگر ورزش‌ها است؛ خود ما یک اکیپ ورزشی هستیم که چندین سال است با هم تمرین میکنیم، زمانی که روی رینگ می‌رویم مثل دو دشمن با یکدیگر مبارزه میکنیم، اما بیرون از رینگ دوستی و رفاقتی است که سال‌هاست پابرجاست و به اصلاح حاضریم برای هم جان بدهیم، بهترین دوستانم بچه‌های هم‌باشگاهی من هستند.
بوکس جوانان را از دعواهای خیابانی دور می‌کند
فارس: تا حالا شده از توانایی خود در ورزش بوکس در دعواهای خیابانی استفاده کنید؟
اوایل که وارد رشته بوکس شدم بله، اما بعد از آنکه کمی حرفه‌ای‌تر شدم دیگر از توانایی‌های خودم در دعواها استفاده نکردم، چراکه حس خشونت و پرخاشگری را که به طور طبیعی در هر جوانی وجود دارد در رینگ ورزشی خالی کردم.
اکثراً کسانی که شور و هیجان زیادی دارند و دائم به دنبال دعوا هستند به سمت و سوی رشته‌هایی همچون بوکس می‌روند، اما وقتی همین افراد وارد رشته بوکس و دنیای قهرمانی می‌شوند از تفکراتی که داشتند فاصله می‌گیرند.
خود من آدمی بودم که وقتی سمت بوکس آمدم و قهرمان شدم دنیا و دوستانم فرق کردند و شیوه زندگی‌ام تغییر کرد، در واقع بوکس شرایطی را ایجاد می‌کند که خشونت فرد در رینگ تخلیه شود، وقتی که فرد به مقام قهرمانی می‌رسد دیگر نیازی به اثبات خود در دعواهای خیابانی ندارد.
در بسیاری از مواقع پیش آمده که خود من از دعوا کناره‌گیری کردم، در صورتی که می‌توانستم دعوا کنم.
درست نشدن خروجی مانع حضورم در مسابقات پکن شد
فارس: لطفاً خاطراتی تلخ و شیرین از مسابقاتی که حضور داشتید بفرمایید.
همه لحظات ورزش بوکس خاطره است، همه دوران قهرمانی این ورزش خاطره‌‌ساز است.
بهترین خاطره من اولین مدالی بود که به دست آوردم، دو شب پیاپی در مسابقات پیروز شده بودم، حریف شب سوم یک حریف بسیار قدر بود که اگر موفق می‌شدم مدال را کسب می‌کردم تا اینکه خدا کمک کرد و من در این رقابت پیروز شدم و مدال را کسب کردم که بسیار برای من شیرین و باارزش بود.
خاطره بد هم زمانی بود که بعد از زحمات زیاد توانستم در انتخابی تیم ملی برای مسابقات پکن حاضر شوم، اما متأسفانه خروجی من درست نشد؛ ساعت چهار صبح زمان پرواز بود همه بچه‌های ساعت یک شب از خوابگاه رفتند و مجبور شدم تنها بمانم؛ این بدترین خاطره دوران ورزشی من بود که به دلیل درست نشدن خروجی نتوانستم در مسابقات حاضر شوم.
فارس: به نظر شما در حال حاضر نظر مردم راجع به بوکس چیست؟
الآن نظر مردم نسبت به ورزش بوکس بهتر شده است، تبلیغات صدا و سیما در خصوص ورزش بوکس بیشتر شده و مردم با دید بازتری نسبت به بوکس نگاه می‌کنند و فهمیدند که بوکس خطرات زیادی ندارد.
دو نمونه ورزش بوکس وجود دارد، یک ورزش بوکس آماتور و یک حرفه‌ای، در ایران بوکس آماتور کار می‌شود و سبک بوکس آماتور بسیار متفاوت است و ظرافت خاصی دارد؛ مردم کم‌کم متوجه شدند که بوکس آماتور با بوکس حرفه‌ای فرق دارد؛ در واقع آسیب‌های احتمالی در این سبک از بوکس کمتر است.
برای یک‌سال دو میلیون تومان دستمزد گرفتم
فارس: به فرزند خودتان هم ورزش بوکس را توصیه می‌کنید؟
بیشتر بستگی به نظر خودش دارد، اگر علاقه به ورزش بوکس داشته باشد کمکش می‌کنم، اما شاید اگر من در رشته‌ای دیگر کار کرده بودم به لحاظ مالی و اقتصادی وضعیت بهتری داشتم؛ وضعیت ورزشکاران بوکس و این رشته ورزشی در حال حاضر بهتر شده، اما زمانی که ما وارد این ورزش شدیم این‌گونه نبود.
من در سطح یک کشور در تیم نفت اهواز بوکس کار می‌کردم، اما در یک سال فقط مبلغ دو میلیون تومان دستمزد دریافت کردم و تنها به دلیل علاقه‌ای که به این رشته ورزشی داشتم ادامه دادم.
متأسفانه ورزش بوکس در ایران مظلوم واقع شده و امید است همان‌گونه که به رشته‌های ورزشی دیگر رسیدگی می‌شود به بوکس هم توجه شود و ورزشکاران بتوانند آینده‌ای در این رشته ورزشی داشته باشند.
زمانی که عمر قهرمانی یک ورزشکار به پایان می‌رسد نمی‌تواند دیگر از آن به عنوان یک حرفه استفاده کند، اغلب ورزشکاران عمر خود را در ورزش سپری می‌کنند، اما در نهایت سابقه شغلی و یا سابقه بیمه ندارند، وقتی فردی ورزش حرفه‌ای انجام می‌دهد دیگر نمی‌تواند شغل دیگری در کنار آن داشته باشد.
فارس: نزدیک‌ترین تورنمنتی که قرار است در آن شرکت کنید چیست؟
در مسابقات منطقه چهار کشور تیم چهارمحال و بختیاری دوم شد، خود من مقام اول را کسب کردم و فکر می‌کنم دوم مردادماه امسال مسابقات قهرمانی مناطق کشور را در پیش داریم.
در مسابقات جاکارتا بنا بر نظر فدراسیون آسیایی ورزشکاران تا وزن ۷۵ کیلو مجوز حضور دارند و ورزشکاری از چهارمحال و بختیاری در این مسابقات حضور ندارد.
فارس: اگر مطلبی باقی‌مانده لطفاً بفرمایید؟
تشکر می‌کنم از شما که پیگیر ورزش بوکس هستید و دوست دارم که این پیگیری‌ها ادامه داشته باشد، باور کنید بوکسورها بیشتر از بقیه ورزشکاران زحمت می‌کشند، اما مظلوم واقع شدند.
امید است بتوانیم ورزش بوکس را بیشتر به مردم معرفی کنیم و مردم در این زمینه آگاه‌تر شوند تا ورزشکاران و مربی‌های که در این زمینه فعالیت می‌کنند را بیشتر بشناسند.
/////////////////////////////////
گفت‌وگو از سمیه نظری‌زاده
//////////////////////////////
انتهای پیام/ذ
دیدگاهتان را بنویسید